Cvet planinske arnike (Arnica montana), višegodišnja biljka u narodu poznata kao brđanka, veprovac i vučji zub koja raste na planinskim pašnjacima srednje Evrope sa hladnom i vlažnom klimom iznad 1000m nadmorske visine. Sadrži brojne aktivne principe seskviterpenske laktone, eterična ulja, flavonoide. Aktivni principi, a pre svega seskviterpenski lakton helenalin imaju antimikrobno, antiflogistično, antiinflamatorno, analgetično i antireumatsko delovanje.
Koren djavolje kandže (Harpagophytum procumbens), biljka iz porodice susama koja potiče iz Južne Afrike. Za njenu primenu u Evropi zaslužan je nemački lekar i botaničar Oto Hajnrik Volk koji je otkrio njeno izuzetno destvo u Namibiji tokom Drugog svetskog rata. Naziv je dobila po korenu koji podseća na kandžu. Sadrži heterozide harpagozid i akteozid koji imaju antiinflamatorno i blago analgetično dejstvo.
Koren gaveza (Symphytum officinale), korovska biljka u narodu poznata kao crni gavez, konjski rep ili volovski jezik. Raste na vlažnim livadama srednje Evrope. Ova biljka ima dugu upotrebu u tradicionalnoj medicini i pomaže kod preloma kostiju, izraslina na kostima, oštećenja pršljenova, otvrdlina od gihta, čukljeva, kostobolje. Sadrži etarska ulja, tanin, sluzi i retku supstancu alantoin, koja stimuliše rast i razmnožavanja ćelija i regeneraciju tkiva, pomaže kod upale tetiva i zglobova, hematoma i otoka.
Kora bele vrbe (Salix alba), listopadno drvo koje raste pretežno u južnoj i srednjoj Evropi ali i u Severnoj Americi. U tradicionalnoj medicini se upotebljava kora bele vrbe koja sadrži flavonoide, tanine i fenolne glikozide od kojih je najznačajniji salicin koji ima antiinflamotorno i analgetično dejstvo. Salicin je u 19. veku iz kore bele vrbe izolovao francuski hemičar Leroks koji je u savremenoj medicini poslužio kao prototip za acetilsalicilnu kiselinu.
